دوست خدا

دلیل آن هم اهمیت بالای حفظ جان نیروها در میدان نبرد است. طبیعی است که در یک میدان نبرد واقعی ، نیروهای درگیر نبرد ممکن است در اثر آتش دشمن زخمی شوند و یا دچار جراحتهای سنگینی شوند. وجود چنین آمبولانس هایی در میدان نبرد کاملا ضروری و در واقع حیاتی است. چرا که در اکثر مواقع میدان های نبرد فاصله زیادی تا مراکز بهداشتی و درمانی دارند و رساندن مجروح جنگی به این مراکز ساعتها زمان میبرد.

اما گاهی جراحت نیروهای خودی بقدری شدید است که امکان رساندن مجروح به بیمارستان وجود ندارد. در نتیجه نیاز به آمبولانس های زرهی و سیار میباشد که در همان میدان نبرد ، نیروهای مجروح شده خودی را مورد مداوا قرار داده و یا آنها را تحت مراقبت های ویژه به بیمارستان منتقل نماید.

هر آمبولانس زرهی میتواند جان حداقل دو تا سه نفر نیرو را از مرگ حتمی نجات دهد. مسلم است که حفظ جان حتی یک نیرو هم از ارزش پولی این آمبولانس ها بیشتر است.

امروزه در ارتش های بیشتر کشورهای جهان یک یگان مخصوص به نام یگان امداد و نجات وجود دارد که مجهز به آمبولانس های زرهی و پرتحرک و پرسرعت میباشند و وظیفه آنها رساندن مجروحان به مراکز درمانی و مراقبت از آنها و حفظ جان نیروهای مجروح شده است.

مثال دیگری میزنم. زمانی که یک خلبان ایجکت میکند ، چند دستگاه از این آمبولانس ها به همراه یگان های جستجو و نجات به دنبال خلبان ایجکت کرده میگردند تا هم او را بیابند و هم در صورتی که در اثر ایجکت زخمی شده باشد ، بوسیله این آمبولانس ها به مراکز درمانی منتقل شوند.

از این رو این قبیل آمبولانس ها امروزه اهمیت زیادی در ساختار ارتش های جهان دارند.

در تصویر خودروی M-1133 Medical Evacuation Vehicle را مشاهده میکنید که همان نمونه آمبولانس شده از خودروهای زرهی خانواده استریکر آمریکا میباشد. هر تیپ واکنش سریع آمریکا که از خودروهای خانواده استریکر استفاده میکنند ، دارای تعداد احتمالی ۲۰ دستگاه نمونه آمبولانس استریکر میباشند تا نیروهای مجروح شده خودی در جریان جنگ را مورد مداوا و مراقبت قرار دهند. این خودرو از نظر توانایی های پزشکی بسیار نزدیک به نمونه آمبولانس باکسر است.